ΕΘΙΜΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Με μεγάλη κατάνυξη και ευλάβεια τηρήθηκαν τα έθιμα της Μεγάλης Παρασκευής στο χωριό μας . Και όταν μιλάμε για τα έθιμα αυτής της μέρας όλοι οι κάτοικοι του Μεταγγιτσίου έχουμε στο μυαλό μας τις Λατζαρίνες.

Ένα έθιμο που χάνεται στα βάθη των χρόνων,ένα έθιμο που το πήρανε οι πατεράδες μας από τους παππούδες τους και το μετέφεραν σε εμάς και εμείς με τη σειρά μας το κάναμε γνωστό στα παιδιά μας και οι μεγαλύτεροι στα εγγόνια τους.

Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής οι γονείς μαζί με τα παιδιά τους πηγαίνουν γύρω από το χωριό με σκοπό να μαζέψουν ένα συγκεκριμένο είδος αγριολούλουδο,για να το ακουμπήσουν πάνω στον επιτάφιο κατά την αποκαθήλωση .

Το αγριολούλουδο αυτό είναι η Λατζαρίνα. Ένα μικρό , ντελικάτο πανέμορφο λουλουδάκι με χαρακτηριστικό άρωμα, σε μοβ ή άσπρο χρώμα. Φυτρώνει στις πλαγιές των γύρω βουνών του χωριού ανάμεσα στις σουσούρες , τις κουμαριές μαζί με άλλα αγριολούλουδα. Μόνο η Λατζαρίνα όμως, από όλα τα άλλα θα στολίσει τον επιτάφιο, μόνο η Λατζαρίνα με το άρωμα της θα μας θυμίσει τη μεγάλη θυσία του Χριστού την ώρα που ασπαζόμαστε τον επιτάφιο, το Ευαγγέλιο και το μικρό μαχαίρι που είναι πάνω στο τραπέζι.

Αφού τα παιδιά και οι γονείς, μαζέψουν τις Λατζαρίνες, μόλις ακούσουν την πένθιμη καμπάνα να καλεί τους πιστούς στην εκκλησία, επιστρέφουν στο χωριό και ετοιμάζονται για να πάνε τα λουλούδια στον επιτάφιο.

Δεν υπάρχει πιο όμορφη και συγκινητική εικόνα από αυτή που συμβαίνει πριν την αποκαθήλωση Από όλες τις γειτονιές του χωριού από όλα τα δρομάκια εμφανίζονται παιδιά, νέοι , μικροί και μεγάλοι κρατώντας στα χέρια τους μπουκετάκια από Λατζαρίνες για τον Χριστό. Όλοι έρχονται στην εκκλησία με βαθιά κατάνυξη και αγαλλίαση για την μικρή αυτή προσφορά προς τον Θεάνθρωπο.

Θα πρέπει κάποιος να βιώσει το έθιμο για να μπορέσει να νιώσει το έντονο συναίσθημα της προσφοράς, της ηρεμίας ,της θρησκευτικότητας που σε γεμίζει, όταν κρατώντας τις λατζαρίνες περιμένεις να τις ακουμπήσεις πάνω στο σώμα του Χριστού.

Και αφού αφήσουν τα λουλούδια, πολλοί πιστοί,περνούν κάτω από το τραπέζι του επιτάφιου για να έχουν υγεία, ενώ γυναίκες του χωριού ψάλουν το Μοιρολόι της Παναγιάς. Με το σχόλασμα της εκκλησίας γυρνάνε όλοι στο σπίτι να φάνε αλάδωτα φαγητά, γιατί μέχρι να χαιρετίσουν τον επιτάφιο δεν τρώει κανένας. Δουλειές τη μέρα αυτή δε γίνονται. Την υπόλοιπη μέρα όλοι πηγαινοέρχονται στην εκκλησία να στολίσουν τον επιτάφιο για την περιφορά.

Και το βράδυ της μεγάλης Παρασκευής όταν από γυναίκες του χωριού ακούγονται τα εγκώμια, ο ιερέας μοιράζει τις Λατζαρίνες στον κόσμο που περνάει να αποχαιρετήσει το Χριστό για την ταφή του. Τις Λατζαρίνες που θα του δώσει ο παπάς όλοι οι πιστοί θα τις τοποθετήσουν στο εικονοστάσι του σπιτιού τους.

Το Πάσχα, για όλους τους κατοίκους του χωριού μας, είναι γεμάτο μνήμες και συναισθήματα Και όσοι λείπουν από το χωριό πάντα τη Μεγάλη Παρασκευή φροντίζουν να είναι εκεί για να μάθουν στα παιδιά τους το έθιμο, αλλά να ξυπνήσουν και οι ίδιοι τις δικές τους παιδικές μνήμες. Και όσοι, κάπου αλλού, βλέπουν περίτεχνα στολισμένους επιτάφιους με φανταχτερά και ακριβά λουλούδια σίγουρα θα φέρνουν στο μυαλό τους τη μικρή Λατζαρίνα που κάποτε κόψαμε και ακούμπησαν στον επιτάφιο των παιδικών τους χρόνων.